Krioelende mensen & kleurrijke bootjes op de Senegalese visafslag

Duizenden krioelende mensen, meterslange rijen met kleurrijke, krakkemikkige bootjes, de geur van vis… Een bezoek aan de visafslag in M’bour is een unieke ervaring. En tevens dé manier om kennis te maken met het lokale leven in Senegal.

Van alle uitstapjes die ik maakte tijdens mijn tijd in Senegal was het uitstapje naar de visafslag in M’bour zonder twijfel favoriet. Waarom? Omdat het zover weg stond van de gemiddelde excursie die ik heb gedaan en ik tegelijkertijd zó dicht bij de Afrikaanse bevolking was.

Mijn zintuigen draaiden overuren. En mijn camera misschien nog wel des te meer. Alle indrukken wilde ik het liefst vastleggen. Want in woorden uitleggen is zoveel moeilijker. Toch ga ik het proberen. Mocht ik desondanks falen… check snel de fotoserie onderaan dit artikel.

M’bour in het kort

In oktober kreeg ik tijdens een korte persreis de mogelijkheid om kennis te maken met Senegal. Daags van tevoren kreeg ik het programma en dan ga ik graag Google-en naar de plekken die we gaan bezoeken. Dat was in het geval van M’bour wat lastiger. Want wat was daar weinig informatie over te vinden. Alleen een paar plaatjes, die wel enorm veelbelovend waren!

Tijd om onze website (en dus ook Google) nu wél te verrijken met wat extra informatie! M’bour is een klein stadje aan de Petite Côte, een kuststreek die o.a. bekend staat om de fijne vakantiebestemming Saly. Alles draait in M’bour om de visserij. Overigens zeg ik wel ‘stadje’, maar het herbergt maar liefst 200.000 inwoners. En die lijken voor een groot deel uit te lopen naar de visafslag. Dag na dag!

Een kijkje op de visafslag

Oké, ik had een paar plaatjes gezien en kon me een kleine voorstelling maken. Maar M’bour was meer dan ik ooit had verwacht. En met name omdat je echt middenin het lokale leven komt te staan.

Via achterafstraatjes loop je via een smal steegje het strand op. Nog geen enkel teken van een vismarkt, wel een opslag van enorm veel bootjes. We slaan – samen met de gids – naar rechts en langzaam wordt het drukker. En ook luider. Aan de kustlijn lijkt iedereen samen te komen. Waarom?

Vanaf de honderden boten die er liggen – ze reiken verder dan je kan zien – waden mannen met grote kratten (en indrukwekkende sixpacks) door het water om de vis naar de afslag te brengen. Ik probeer te kijken of er ergens een systeem in zit. En dat zit er wel degelijk. Al moet je me niet vragen hoe het écht werkt.

Het is in elk geval allesbehalve te vergelijken met de visafslag op IJmuiden. En toch werkt het hier. Er worden hier tonnen vis per jaar verhandeld. Een deel komt ten goede van het toerisme, een ander deel gaat naar locals en dan is er nog een stukje export.

Van visafslag naar vers visje op jouw bord

Van de waterkant lopen we door naar het strand. Waar vrouwen in kleurrijke gewaden de vis direct schoonmaken. Op vieze matjes of direct op het strand. Je eetlust vergaat en ’s avonds kijk je wel even anders naar dat verse visje op je bord.

Maar wees je er van bewust dat jouw visje niet op dat strand wordt klaargemaakt, dat is waar voor de locals. Jouw visjes worden direct vanaf de boten in kratten verscheept naar handelaren en hotels. Echt vers dus, zonder de nodige gezondheidsrisico’s.

Kleurrijke markten op de koop toe

Via het strand lopen we de afslag zelf in, een grote open loods waar men druk aan het onderhandelen is. En als je dan doorloopt, kom je bij nog meer markten uit. Groenten in alle kleuren, stukken rauw vlees op karren, uien uit Flevoland (ja, echt!), aardappels, gevogelte, verse koffie…

Tussen al deze waren leggen vrouwen hun kinderen aan de borst, lopen kleine straathondjes rond en springen geitjes vrolijk door de straten. Af en toe hoor je wat geschreeuw of heb je een kindje met vragende ogen aan je broek hangen.

Bedelen gebeurt hier ook. En neem het ze eens kwalijk; het gemiddelde inkomen is hier € 60,- per maand en daar kom ik dan aan met mijn dure camera.

Over camera gesproken; M’bour is een walhalla voor iedereen die dol is op kleurrijke vakantiekiekjes en bijzondere portretten. Hier leg je het echte Afrika vast. Chaos in het kwadraat, maar oh zo mooi.

Praktische tips!

• Ga op pad met een privégids! Je komt echt in het leven van de locals en ze zijn nog niet gewend aan toeristen in groten getale. Met een klein groepje beweeg je rustiger door de krioelende mensen heen, zonder dat ze meteen het gevoel hebben dat er een hele bups toeristen komt ‘koekeloeren’.
• Trek geen lange rok aan! Ja, ik was dus wel zo ‘slim’. Maar lopend langs de kustlijn werd deze dus nat. Van zeewater, maar ook van de sappen van vis. Die kon dus echt in een aparte tas in mijn koffer. Laat je beste schoenen ook in het hotel, evenals slippers.
• Wees je er van bewust dat de Senegalezen niet allemaal gecharmeerd zullen zijn van jouw camera. In het verleden zijn hun foto’s op ansichtkaarten gekomen en daar zijn ze nog steeds bang voor. Toestemming vragen is in het gekrioel echt niet altijd mogelijk (anders zou ik dat wel aanraden), maar probeer het in te schatten. En bovenal: respecteer het vooral als men niet op de foto wil.

En dan is het nu tijd voor M’bour in beeld. Check onderstaande fotoserie en grote kans dat je direct toffe aanbiedingen naar Senegal gaat zoeken. We hebben ze voor je op een rij gezet!